1939 წლის ადრიანი შემოდგომა. გერმანიას სულ რაღაც სამი კვირა დასჭირდა მეზობელი პოლონეთის არმიის გასანადგურებლად. - ქვეითი, მოტომსროლელები, ტანკისტები, მძღოლები, პილოტები...ვერმახტის არმია თითქოს რკინის ჯარისკაცებით იყო დაკომპლექტებული. ხანდახან ორი სამი ღამის უძილონი რობოკოპებივით ეფექტურები იყვნენ.
მითი გერმანელი ჯარისკაცისა და საერთოდ სამხედრო მანქანის დაუშრეტელი ენერგიის შესახებ სწორედ პოლონეთის ოკუპაციის დროს გაჩნდა. რა თქმა უნდა, ეს არ იყო არიული გენის გამოვლინება - ჯარისკაცთა გასაოცარი ეფექტურობა, რომელიც მსოფლიოს შიშის ზარს სცემდა, ძლიერი ინფეტამინის - პერვიტინის დამსახურება .
2 - პერვიტინი
ინფეტამინი- ადრენალინის ტიპის სუბსტანციაა, რომელიც ადამიანის ჰორმონალურ სისტემაზე მოქმედებით სხვადასხვა ფიზიკურ, თუ ფსიქიკურ რეაქციებს იწვევს.
მის შექმნაზე მკვლევარები 20 იანი წლებიდან მუშაობდნენ, განსაკუთრებით აშშ - სა და იაპონიაში. თუმცა 30 იანი წლების დასაწყისში გერმანულმა ფარმაკოლოგიურმა ლაბორატორია - ტემლერმაც გააძლიერა კვლევები ამ მიმართულებით და მცენარეულ ბაზაზე შექმნა სრულიად ახალი ტიპის პრეპარატი , სწორედ ის სახელგანთქმული ფსიქოსტიმულატორი - პერვიტინი, რომელმაც ვერმახტის არმიას ფასდაუდებელი სამსახური გაუწია მთელი მეორე მსოფლიო ომის მსვლელობისას.
საერთოდ, ყველა ცოცხალი ორგანიზმი გამოყოფს ერთგვარ მასტიმულირებელ სუბსტანციას. გერმანული ლაბორატორიამ პირველი ინფეტამინი სწორედ მცენარის მიერ გამოყოფილი მასტმულირებელი ნივთიერების, ეფედრინის იზოლირებისა და სინთეზის შედეგად შექმნა .
1937 წელს კი ამავე ლაბორატორიამ ძლიერი მეტაფეტამინი მიიღო. მალე მისი კომერციალიზაციაც დაიწყო, როგორც ასთმის სამკურნალო პრეპარატი, სახელად «პერვატინი«. მისი სამკურნალო ხარისხით პაციენტები და ექიმები ძალიან კმაყოფილნი იყვნენ…
წამალს სხვა, მეორადი თითქოს დადებითი თვისებებიც აღმოაჩნდა - მისი ზემოქმედების ქვეშ ავადმყოფს უქრება დაღლილობის განცდა, ეზრდება კონცენტრაციის უნარი. წამლის მოხმარებას თან ახლავს ძლიერი ფსიქოაქტიური ეფექტები.
ფარმაკოლოგიური ლაბორატორია, ცხადია, ახალი პროდუქციით მაშინვე ახალი კლიენტურის მოხიბვლას შეეცადა.
მიუხედავად იმისა, რომ 20 იანი წლების ბოლოს რამოდენიმე ფსიქოსტიმულატორი, მაგალითად ” შოკოლა” ,“კოლა” “კოფეინი” უკვე არსებობდა, ტემლერის აბები, თავისი ბევრად უფრო მაღალი ეფექტურობის წყალობით სულ მალე, ფაქტიურად კონკურენციის მიღმა აღმოჩნდა - ბერლინში პერვიტინიანი შოკოლადის კამფეტებიც კი გამოუშვეს.
ოფიციალურად დღეში 3 - 8 დოზის მიღება რეკომენდირებულია როგორც ანტიდეპრესანტი, ან უბრალოდ ხასიათის გამოსაკეთებელი საშუალება - განსაკუთრებით მოწყენილი დიასახლისებისათვის.
თუმცა მალე დეპრესირებულ დიასახლისებზე მეტად პერვიტინით ბერლინის სამხედრო სამედიცინო აკადემია დაინტერესდა. რომელიც თავის მხრივ, უკვე დიდი ხანია მუშაობდა არმიისათვის. ეფექტურ ფსიქო სტიმულიატორის, ანუ , როგორც დღეს იტყოდნენ ეფექტური დოპინგის შექმნაზე.
დაღლილობასთან ბრძოლა, ჯარისკაცების ეფექტურობის ამაღლება ნებისმიერი არმიის ერთ ერთი ყველაზე მთავარი პრობლემაა, რომლის გადაჭრას, სამხედრო მედიცინა ყველა ქვეყანაში და ყველა ეპოქაში ცდილობდა - დღევანდლის ჩათვლით..
Photo- გერმანიის სამხედრო აკადემიის ლაბორატორია. 1937
რამდენად ცინიკურადაც არ უნდა ჟღერდეს ომები ყოველთვის გამოგონებების მასტიმულირებელი ფაქტორი იყო კაცობრიობის სისხლიან ისტორიაში. ამის საუკეთესო დასტური მეორე მსოფლიო ომის დროს გაკეთებული დიდი მეცნიერული და ტექნიკური პროგრესია.
აკადემიამ სტუდენტებზე ჩატარებული ლაბორატორიული კვლევების შედეგად დაადასტურა პერვიტინის უპირატესობა აქამდე არსებულ ყველა სტიმულატორთან შედარებით - დაამტკიცა რომ ის მართლაც მნიშვნელოვნად აქვეითებს დაღლილობის შეგრძნებას, ადამიანს ბევრად უფრო კონცენტრირებულს ხდის, უნერგავს საკუთარ თავის რწმენას და ფაქტიურად რისკის შეგრძნების ატროფირებას ახდენს.
ყველა ამ ფსიქოტროპიულ ეფექტთან ერთად, პერვიტინი პირველ რიგში თავისი სიიაფითაც გახდა განსაკუთრებით მიმზიდველი ვერმახტისათვის: როგორც სამხედრო სამედიცინო აკადემიის რექტორმა, პროფესორმა რანკემ სტუდენტებზე ჩატარებული ცდების საფუძველზე დაადგინა - იმისათვის რომ ჯარისკაცი უძილო ღამის განმავლობაში ეფექტური დარჩეს, 50 ფენინგის ყავა სჭირდება, მაშინ როდესაც 16 ფენინგის ღირებულების 4 აბი პერვატინი შეუდარებლად უკეთეს შედეგს იძლევა.
ამასთან, ეპოქის “ღირსეული შვილი” - პროფესორი რანკე, ამ პრეპარატის ხმარებასთან დაკავშირებულ მეორად სანიტარული პრობლემებს აღიარებდა , თუმცა, როგორც ეს საერთოდ სამხედროებს ჩვევიათ, ბრიყვული დიადი მიზნების სამსახურში ჩამდგარი აბსოლუტური პატრიოტიზმი მისთვის ბევრად უფრო მნიშვნელოვანი იყო ვიდრე ჯარისკაცების ჯანმრთელობა. ამიტომ დაჟინებით და დაუყონებლივ ითხოვდა სტუდენტებზე კვლევების გაგრძელების უფლებას ... თუმცა ისტორიამ თავად რენკესაც გაუსწრო - ცდების უკანასკნელ დღეს 1939 წლის 1 სექტემბერს ვერმახტმა პოლონეთს შეუტია.
სამი კვირის შემდეგ პერვიტინის კოლოფი უკვე ყველა გერმანელ ჯარისკაცის ედო ჯიბეში.
სახელგანთქმული ბლიცკლიგი (ელვისებური შეტევა) საფრანგეთზეც და აღმოსავლეთ ფრონტზეც , “ელვისებურად” სწორედ პერვიტინის წყალობით განხორციელდა, რომელიც ისეთივე მნიშვნელოვან და აუცილებელ სტრატეგიული ელემენტად იქცა ვერმახტის შეიარაღებაში, როგორც ჯავშნოსანი “ტიგრი” ხმელეთზე, ან ბომბდამშენი” შტუკასი” ცაში.
არმიის “თხოვნით”, “ტემლერი ” საჯარისო ნაწილების «ჯადოსნური აბებით« უფასოდ მომარაგებას შეუდგა..
1940 წლიდან - ჯერ კიდევ საფრანგეთში შეჭრამდე, არმიაში პერვიტინის მოხმარება გეგმიური გახდა. სამედიცინო კონტროლი, რომელიც თითქოს და აუცილებელი იყო დისტრიბუციისათვის, ფაქტიურად არასოდეს განხორციელებულა. ერთ კვირაში “ტემლერმა” 5, 8 მილიონი აბი მიაწოდა არმიას - რაოდენობა მაინც არასაკმარისი აღმოჩნდა. უკვე აპრილში ლაბორატორიამ 35 მილიონი ტაბლეტის შეუკვეთა მიიღო. მიუხედავად ამისა ჯარისკაცები დამატებით დოზებს საკუთარი ფულითაც ყიდულობდნენ: მოთხოვნილება ყოველთვის აჭარბებდა მომარაგებას.
მაისში საფრანგეთის კამპანიისას , ჯავშანტექნიკისა და ქვეითი ჯარის ეპოქისათვის გაუგონარი სისწრაფით გადაადგილება (დღეში 60 კილომეტრი), როგორც ფიქრობენ, შეუძლებელი იქნებოდა პერვიტინის გარეშე.
საფრანგეთის სრული უკუპაციის შემდეგ ბრიტანულმა პრესა ბოლოსდაბოლოს დაინტერესდა ამ სასწაულმოქმედ მედიკამენტით. მიუხედავად იმისა, რომ პრეპარატს ფაქტიურად გამარჯვების ფასი ედო , ჩერჩილმა უარი თქვა მის გამოყენებაზე სამეფო არმიაში.
ამასობაში ვერმახტმა პირველი არასასურველი შედეგები მოკა დაიწყო.
- ჯარისკაცები ფაქტურად ნარკომანებად იქცნენ. დაფიქსირდა ალკოჰოლისა და პერვიტინის არევით გამოწვეული ინფარქტით სიკვდილიანობის ხშირი შემთხვევები, განსაკუთრებით შუა ასაკის ოფიცრებს შორის. ამიტომ მალე მისი მოხმარება რეცეპტის გარეშე ფორმალურად აიკრძალა, თუმცა აკრძალვას არც ექიმები იცავდნენ, არც მომხმარებლები, თვით უმაღლესი ეშელონის ოფიცრებს შორისაც კი..
საფრანგეთის შემდეგ ვერმახტის საომარი მოქმედებების ძირითადი მიმართულება ბრიტანეთი გახდა, საავიაციო შეტევები საფრანგეთის ჩრდილოეთ და ნორვეგიის სანაპიროებიდან ძირითადად ღამის საათებში ხორციელდებოდა. ღამის ბრძოლებში დაღლილობა ბრძოლის უნარიანობის, კონცენტრაციის, რეაქციის, პირდაპირ პროპორციულია, და მას სიცოცხლის ფასი აქვს.
პილოტები როგორც წესი ძირითადად საღამოს 10 – 11 საათზე ადიოდნენ ცაში. ლონდონამდე, ან რომელიმე სხვა დიდ ქალაქამდე მხოლოდ ღამის 1 – 2 საათზე აღწევდნენ. სწორედ ამ დროს იჩენდა დაღლილობის პირველი სიმპტომები თავს - და ამ დროს იღებდნენ პერვიტინის პირველ დოზას.
მოტორების ვიბრაცია, სიცივე, საფრთხის შეგრძნება, დარღვეული კონცენტრაცია, ყოველივე ამ ხელისშემშლელი ფაქტორის დასამარცხებლად მეტაფეტამინი იდეალური საშუალება იყო. მისი მოქმედების ხანგრძლივობა 8-9 საათს აღწევს, დოზის მომატების შემთხვევაში ბევრად უფრო მეტსაც.
დღევანდელთან შედარებით ნაკლებად კომფორტაბელურ და დაცულ ბომბდამშენის პილოტს , რომელიც არც თუ ისე უსაფუძვლოდ ფიქრობს, რომ შესაძლოა სულ რამოდენიმე საათიღა დარჩა ამ ქვეყნად, პრეტექსტით, რომ პერვიტინი ჯანმრთელობისათვის მავნებელია, სიცოცხლესთან დამაკავშირებელ ამ ერტადერთ ფსიქოტროპულ ელექსირის მიღებაზე უარი ათქმევინო. მით უმეტეს, რომ სამეფო ავიაცია მართლაც ნამდვილ ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს უწყობდა გერმანელ პილოტებს მთელო ომის მანძილზე.
კატასტროფულად დაცემული საბრძოლო სულისკვეთების ასამაღლებლად, გერინგის ბრძანებით ჯარისკაცებს ალკოჰოლის დამატებითი რაციონი გამოუყვეს. პერვიტინთან შერეული ალკოჰოლმა კიდევ უფრო გააძლიერა ამფეტამინის მეორადი გამანადგურებელი ეფექტი.
სწორედ ამ დროს გაჩნდა ტერმინი “ავიატორის სინდრომი” - რომელიც პილოტებს შორის სხვადასხვა გახშირებულ ანომალიურ სიმპტომებს, უძილობას, გულისრევის გამუდმებული შეგრძნებას, ფსიქოზს, კარდიო აშლილობას, არაადეკვატურ ქმედებებს უკავშირდებოდა... ამ სიმპტომის მატარებელ ჯარისკაცებს, როგორც ნამდვილ ნარკომანებს სამკურნალოდ, დეზინტოქსიკაციისათვის სანატორიუმებში გზავნიდნენ. .
ბოლოს და ბოლოს ბრიტანეთიც გახდა იძულებული: სამეფო საჰაერო ძალებში ამერიკული - სტიმულატორის - “ბაზიდრინის” გამოყენება დაეშვა. მისი გამოყენების აუცილებლობა ჩერჩილმაც აღიარა. თუმცა “ბაზიდრინი” გაცილებით ნაკლებ ეფექტური იყო, ვიდრე პერვიტინი,
1941 წელს სსრკ - ს რიგი დადგა - ჰიტლერის ტრიუმფალური ოპერაცია “ბარბაროსა” - “ბლიც” მარში მილიონობით გვამებზე, გადაბუგული ბელორუსიის, უკრაინის, რუსეთის ნანგრევებზე , ცოცხლად დარჩენილთა ტრაგედიაზე - პირველად მოსკოვის მისადგომებთან შეჩერდა.
“ბარბაროსა” თავად ვერმახტის ჯარისკაცებისათვის აღმოჩნდა- ბარბაროსული კამპანია. გერმანელი ჯარისკაცისათვის პერვიტინი და სხვა ფსიქოტროპული საშუალებები საბოლოოდ იქცა თავის გადარჩენის სტრატეგიად.
გონების სრული ანესთეზიის გარეშე წარმოუდგენელი იყო ამ აპოკალიფსური ყოველდღიურობით ცხოვრება, ბრძოლა, ყინვა, ფაქტიურად გვამების გარემოცვაში ძილი, ჭამა... - იმ ჯოჯოხეთის გაძლება რასაც აღმოსავლეთის ფრონტი ერქვა.
ზამთარში, როდესაც წითელი არმია პირველ კონტრ შეტევაზე გადავიდა, “რკინის” არმიამ დამატებითი ცოცხალი ძალასთან, იარაღთან, ტექნიკასთან ერთად რა თქმა უნდა კიდევ უფრო მეტი პერვიტნი მოითხოვა, …გაცილებით, რაც შეიძლება მეტი...
ამ დროისათვის უკვე როგორც ლაბორატორიულად, ისე პრაქტიკით დადასტურებული იყო, რომ პერვიტინის რეგულარული მოხმარება, სულ რაღაც ორ კვირაში ძლიერ დამოკიდებულებას იწვევს. მაგრამ ვერმახტის სარდლობას სხვა არანაირი საშუალება არ გააჩნდა არმიის საბრძოლო სულის შესანარჩუნებლად. რამოდენიმე უიმედო, წინასწარ განწირული მცდელობა მოხმარების შემცირების მიზნით, მაინც განხორციელდა, ცხადია უშედეგოდ.
ჯარისკაცებს ფრონტზე ოჯახის წევრებიც ამარაგებდნენ გერმანულ აფთიაქებში განსაკუთრებული პრობლემის გარეშე ნაყიდი მაცოცხლებელი აბებით.
აღმოსავლეთის ფრონტზე გარდატეხიდან მოყოლებული, მეტაფეტამინზე მოთხოვნა ყოველდღიურად იზრდებოდა.
1945 წლის აპრილში, განწირული ბერლინის დასაცავად სახელდახელოდ შეგროვილ საბრალო მოზარდებს, ჰიტლერიუგენდებს პერვიტინის გაცილებით მეტი მარაგი ჰქონდათ, ვიდრე ტყვიაწამლის.
Photo-ჰიტლერიუგენდი 1945
150 მილიონი ადამიანი შეეწირა კაცობრიობის ისტორიაში ამ ყველაზე ბარბაროსულ ომს. მილიონობით ჯარისკაცი ფიზიკურად და ფსიქოლოგიურად ტრავმირებული დაუბრუნდა საკუთარ სახლს. მეტაფეტამინზე მოთხოვნა ერთი წუთით არ შენელებულა.
ვერმახტის უზარმაზარი გადარჩენილი მარაგის წყალობით, შავ ბაზარზე მორფინისა და პერვიტინის შოვნა არანაირ პრობლემას არ წარმოადგენდა.
ომის შემდეგ სლოგანიც კი გაჩნდა : მეტი სიყვარული - მეტი პერვიტინი! მოთხოვნილება ძალიან დიდი იყო. პერვიტინი განსაკუთრებით დიდი რაოდენობით იყიდებოდა 50 იან
წლებამდე სანამ ქვეყანა ორ ნაწილად გაიყო. მოგვიანებით, როდესაც ნაცისტების მარაგი დამთავრდა, პერვიტინის წარმოება უკვე პატარა ლაბორატორიებმა დაიწყეს - იმ დროისათვის ინფეტამინის თვითნებური წარმოება კანონით ჯერ არ ისჯებოდა.
ახალგაზრდათა დიდი ნაწილისათვის ომისშემდგომ სტრესებთან ბრძოლაში, პერვიტინი ერთად - ერთი “მეგობარი” გახდა. ცხოვრების, სწავლის, მუშაობის გაგრძლებისათვის ენერგიის ერთად ერთი წყარო... განსაკუთრებით დასავლეთ გერმანული კომპანიების პროფესიული სტრესებით გატანჯული ახალგაზრდა ხელმძღვანელებისათის პრეპარატის მიღება ისეთივე ჩვეულებრივი მოვლენა გახდა როგორც ჩვენს ეპოქაში სხვადასხვა ანტისტრესისა. ბევრი მათგანი ამ პრეპარატმა უბრალოდ გაანადგურა.
შავი ბაზრიდან პერვიტინი თანდათან გაქრა. სამაგიეროდ ისევ გამოჩნდა ორივე გერმანიის აფთიაქებში. რეცეპტს ექიმები ისევ ძალიან ადვილად წერდნენ.
ბერლინის კედელმა, ფარმაკოლოგიური კომპანია” ტემლერიც” ორად გაყო - აღმოსავლეთ და დასავლეთად. რკინის ფარდის ორივე მხარეს პერვიტინმა თავისი წვლილი შეიტანა დანგრეული გერმანიის თავიდან შენებაში.
როგორც დღეს ირკვევა ომისშემდგომ წლებში ორივე გერმანია პერვიტინს სპორტშიც რეგულარულად იყენებდა, როგორც დოპინგს.
სულ ახლახანს უკვე გაერთიანებული გერმანიის ოლიმპიურმა კომიტეტმა სკანდალური აღიარება გააკეთა იმის შესახებ, რომ შვეციაში, 1954 წლის ფეხბურთში მსოფლიოს ჩემპიონატის ფინალური მატჩის დროს, რომელშიც უნგრეთის ლეგენდარული ოქროს ნაკრები ანგარიშით 3:2 დაამარცხა, აბსოლუტურად ყველა გერმანელ მოთამაშეს , პერვიტინი ჰქონდა მიღებული...
ამ ტრაგიკულ ფინალამდე ორი კვირით ადრე იგივე დასავლეთ გერმანიის ნაკრები პუშკაშის გუნდმა გამანადგურებელი ანგარიშით 8:3 დაამარცხა.
შვედური ფინალი ფეხბურთის ისტორიაში ისევე სკანდალურად ითვლება, როგორც მარადონას ღვთიური ხელი... მხოლოდ ამ ხელმა არგენტინელებს ოქროს მედლები მოუტანა. უნგრეთის დიდ გუნდი , როგორც 55 წლის შემდეგ აღმოჩნდა, პერვიტინთან დამარცხდა და არა ფეხბურთელებთან.
დღესაც კი , სამწუხაროდ, გერმანელებს ვერავინ ჩამოართმევს უღირსად მოპოვებულ ოქროს მჭედლებს, - დოპინგის საწინააღმდეგო კანონი მხოლოდ 1968 წელს გაჩნდა. ისევ და ისევ პერვიტინის წყალობით - კოლნში გერმანელი ცნობილი პროფესიონალი მოკრივე , რომელიც იმ დღეს უჩვეულო ენერგიით და წარმატებით იბრძოდა, მე 15 რაუნდში მოულოდნელად უგონოდ დაეცა რინგზე - მეორე დღეს კი გარდაიცვალა. აღმოჩნდა, რომ მატჩის დაწყებამდე ორი აბი ჰქონდა მიღებული.
გაყოფილი გერმანიის ორივე არმიის, შეიარაღებაში პერვიტინი თითქმის 1975 წლამდე შემორჩა - განსაკუთრებით ავიაციაში. შემდეგ გდრ ში ის შეიცვალა “აპონერონით”. ეს პრეპარატი ძალიან ახლოს არის თავის წინამორბედთან. მხოლოდ როგორც ანტი დეპრესანტი - რეცეპტს არ საჭიროებდა. ფაქტიურად 1988 წლამდე ის გდრ ის სასაზღვრო ნაწილების რაციონში შედიოდა, «დაუღალავ« მესაზღვრეებს დასავლეთში გაქცევის მსურველებზე ეფექტურ «ნადირობაში« ეხმარებოდა.
თუმცა 1971 წლის 14 ივნისს, ვინმე პიტერ დემლერმა ისინი მაინც გააცურა - კედელს “გვერდი” ბალტიის ცივი ზღვიდან აუარა - შორი გზა მოიარა, და დასავლეთ გერმანიაშ მშვიდობით გადაცურა - თუმცა რამოდენიმე აბი პერვიტინისა დახმარებით.: სხვანაირად ამ მანძილს დაფარვას ვერაფრით ვერ შეძლებდა.
ამ “ლეგენდარული” მეტაფეტამინის წარმოება, ყველა სახითა და სახელით, მთლიანად და საბოლოოდ მხოლოდ 1988 წელს შეწყდა, როდესაც კომპანია “ტემლერმა” ფუნქციონირება შეწყვიტა. თუმცა მისი ადგილი სხვა პრეპარატებმა დაიკავეს - მაგალითად დღევანდელ გერმანიის შეიარაღებაში მყოფმა სტიმულატორებმა პოლერონმა და N1 - მა.
ნარკოტიკების შავ ბაზარზე მეტაფეტამინი დღესაც დიდი « წარმატებით სარგებლობს« სარგებლობს- მხოლოდ ისინი უფრო “სპიდისა” და “კრისტალის” სახელით არიან ცნობილნი.. თუმცა 80 იანი წლებიდან მოყოლებული, არსებობს სავსებით ლეგალური მედიკამენტები, რომლებიც თავისი შემადგენლობით დიდად არ განსხვავდებიან სამხედრო «სტიმულატორებისაგან«.
მათი დანიშნულება, პრინციპიც იგივეა, რაც 30 იან წლებში, როდესაც ლაბორატორია «ტემლერი« პირველ ნაბიჯებს დგავდა, ცდილობდა შეექმნა პრინციპულად ახალი ტიპის ელექსირი, რომელიც ადამიანს ეხმარება იყოს ზე აქტიური, იდგეს და ჩანდეს ყოველთვის წინა პლანზე, მიუახლოვდეს საკუთარ ლიმიტს, და თუ საჭიროა გადააბიჯოს მას და საკუთარ თავს...
ფსიქოტროპული სტიმილატორების ერთ ერთი ყველაზე დამახასიათებელი თვისება სწორედ საკუთარი ლიმიტის შეგრძნების უნარის დაკარგვაა. ადამიანი ვეღარ ხვდება როდის არის დაღლილი, როდის ესაჭიროება დასვენება, ძილი, როდის იფიტება და ემსგავსება ზომბს ..
რა თქმა უნდა გარკვეული დროის მონაკვეთში ის ძალიან ეფექტურია, მაქსიმალური ეფექტურობა კი ნებისმიერ სისტემაში, განსაკუთრებით კაპიტალისტურში, ადაპტაციის ერთ ერთი ყველაზე აუცილებელი პირობაა…
თუმცა საკუთარი ლიმიტის ცოდნაც ასევე აუცილებელია. ლიმიტის დარღვევა საკუთარი შესაძლებლობებზე კონტროლის უნარს აკარგვინებს ადამიანს.
უმეტეს შემთხვევაში ეფემერული წარმატება ტრაგიკულად შეიძლება შემოუტრიალდეს, ანფეტამინის ხშირი და არასწორი ხმარება სწორედ ამ ლიმიტის უნებურად, ბრმად გადალახვის რისკს ზრდის - დანაღმულ ზონაში ნაბიჯის შედგმას... ეს ძალიან საშიშია სიცოცხლისათვის. ამიტომ, საკუთარ ლიმიტს პრაგმატული ადამიანები არ გადადიან, ლიმიტს იქით მხოლოდ მხოლოდ პოეტებსა და ღმერთებს შეუძლიათ სიცოცხლე გააგრძელონ, თუმცა ეს სულ სხვა თემაა.
